2023-01-11 15:00:00 - Dan Augustsson
2022-11-04 11:45:00 - Dan Augustsson
2022-09-07 13:00:00 - Dan Augustsson
2022-04-22 17:40:00 - Dan Augustsson
I det här avsnittet skriver jag om Buddy O'Connor som efter att han blivit tradad till New York Rangers vann Hart Trophy och Pit Lepine som under nästan hela sin karriär fick spela andrecenter bakom Howie Morenz innan han gick till historien som Habs "sämste coach genom tiderna".
Buddy O’Connor
Herbert William ”Buddy” O’Connor föddes den 21 juni 1916 i Montreal, Quebec, Canada och var under det andra världskriget en av Montreal Canadiens viktigaste spelare.
O’Connor som i vuxen ålder skulle bli en av de lättaste (66 kg) utespelarna i NHL genom tiderna hade en ganska framgångsrik karriär som junior då han spelade för Montreal Jrs Royals. Han hamnade snabbt på Montreal Canadiens skyddade lista men 1936 då O’Connor spelade amatörhockey för Montreal Royals i QSHL tradades han till Montreal Maroons. O’Connor spelade för Royals i QSHL under sex säsonger mellan 1935 och 1941, 1939 nådde han och Royals finalen i det kanadensiska amatörmästerskapet Allan Cup med där föll laget med 1-3 i matcher till Port Arthur Bearcats.
1938 valde Montreal Maroons som var nära konkurs att trada tillbaka O’Connor till Canadiens i utbyte mot en summa pengar. Under större delen av sin karriär i Royals spelade O’Connor center mellan Pete Morin och Gerry Heffernan i en kedja som fick smeknamnet ”Razzle Dazzle Line”. Det blev sammanlagt 78 mål och 211 poäng på 160 matcher i QSHL och 23 mål och 52 poäng på 37 matcher i Allan Cup innan O’Connor vid 25 års ålder blev proffs i Canadiens.
Efter 9 matcher i QSHL hösten 1941 plockade Canadiens upp hela Razzle Dazzle kedjan för att fylla ut laget som pga. det andra världskriget tappat flera spelare. Heffernan spelade två säsonger i NHL där han gjorde 68 poäng på 83 matcher medan Morin pga. en allvarlig skada bara kunde spela en säsong och 31 matcher för Canadiens. O’Connor som var den i trion som vanligtvis gjorde minst poäng imponerade däremot stort genom sitt spel över hela isen. Hans 9 mål och 25 poäng hjälpte givetvis till etablera honom som en av spelarna Canadiens skulle luta sig mot under resten av kriget.
Under sin andra säsong i NHL stod O’Connor för hela 43 assist och 58 poäng på 50 matcher vilket gav honom en plats bland topp 10 i poängligan 1942-43. Året efter missade han 6 matcher pga. en skada men gjorde ändå 12 mål och 54 poäng och i slutspelet gjorde han 3 poäng på 8 matcher då Montreal vann Stanley Cup. Det blev lite mindre poäng säsongen 1944-45 då han gjorde nådde 44 poäng men den säsongen passerade han 20 mål för första gången med sina 21 mål. I slutspelet spelade han bara 2 matcher när Montreal överraskande blev utslagna i semifinalen av Toronto som sedan vann Stanley Cup.
Efter krigsslutet 1945 släppte Montreal O’Connor men han hann bara spela 2 matcher för sitt gamla lag Royals i QSHL innan Canadiens insåg att laget fortfarande behövde honom. O’Connor gjorde 11 mål och 22 poäng på 45 matcher i serien och i slutspelet stod han för 2 mål och 5 poäng när Montreal vann Stanley Cup igen. Han spelade för Montreal även den kommande säsongen då han gjorde 30 poäng på 46 matcher i en betydligt mindre roll än tidigare, i slutspelet tog han för sig och gjorde 3 mål och 7 poäng när Montreal nådde Stanley Cup finalen där de föll mot Toronto.
Sommaren 1947 tradades han och backen Frank Eddolls till New York Rangers medan Montreal fick Hal Laycoe, Joe Bell och George Robertson i en trade som tillhör Montreals sämsta genom tiderna. I New York fick O’Connor chansen att leda förstakedjan och han tackade för förtroendet genom att göra 24 mål och 60 poäng på 60 matcher och det räckte till en andraplats i poängligan bakom Habs Elmer Lach. O’Connor blev efter säsongen historisk eftersom han belönades med både Lady Byng och Hart Trophy, han blev med det den förste genom tiderna som vann de båda priserna under samma säsong och han hedrades i Canada när han blev utsedd till Kanadas bäste manlige idrottare under året (priset uppkallades senare efter Lionel Conacher).
O’Connor blev kvar i Rangers i ytterligare 3 säsonger men han fick nöja sig med 35, 33 och 36 poäng under de säsongerna, Den största anledningen till att antalet poäng sjönk var den bilolycka före säsongsstarten han och tre andra Rangersspelare råkade ut för den 8 oktober 1948, O’Connor missade 14 matcher med brutna revben, centern Edgar Laprade missade 4 matcher, backen Frank Eddolls missade hela 34 matcher med en allvarlig knäskada medan backen Bill Moe som klarade sig med en hjärnskakning inte missade en enda match.
1949-50 då O’Connor var Rangers lagkapten gjorde han 4 mål och 6 poäng när Rangers mycket överraskande tog sig till Stanley Cup finalen där laget förlorade till Detroit med 3-4 i matcher. Året efter missade Rangers slutspelet och O’Connor fick inget nytt kontrakt med Rangers, han valde då att avsluta sin karriär med att spela för Cincinatti Mohawks i AHL där han efter 11 mål och 54 poäng blev uttagen i All Star Team 2. Han spelade en match för Cincinatti säsongen 1952-53 men efter det sa han tack och hej till proffskarriären.
Efter att han avsluta sin karriär flyttade han tillbaka till hemstaden Montreal där han avled bara 61 år gammal den 24 augusti 1977. Elva år senare dvs 1988 blev han postumt invald i Hockey Hall of Fame, 2009 rankades han på plats 38 bland NY Rangers största spelare genom tiderna och 2008 rankades han i boken Habs Heroes på plats 94 genom tiderna bland Montreal Canadiens största spelare genom tiderna.
Statistik
Lag | GP | G | A | P | PIM |
Montreal Canadiens | 271 | 78 | 155 | 233 | 22 |
New York Rangers | 238 | 62 | 102 | 164 | 12 |
NHL sammanlagt | 509 | 140 | 257 | 397 | 34 |
Montreal SC | 35 | 10 | 15 | 25 | 2 |
Rangers SC | 18 | 5 | 6 | 11 | 4 |
Stanley Cup sammanlagt | 53 | 15 | 21 | 36 | 6 |
Lag | GP | G | A | P | PIM |
Montreal Canadiens NHL | 526 | 143 | 98 | 241 | 392 |
Montreal Canadiens Stanley Cup | 41 | 7 | 5 | 12 | 26 |
Lag | M | V | O | F | MS | P | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
8 | Chicago | 82 | 26 | 0 | 49 | -97 | 59 |
8 | Columbus | 82 | 25 | 0 | 48 | -116 | 59 |
8 | Montreal | 82 | 31 | 0 | 45 | -75 | 68 |